கீதா ஆண்ட்டியுடன்...

இது நடந்தது பசுமை பொங்கும் ஒரு கிராமத்தில்!
திரு வீரபத்திரன் என்பவர் தேனியை அடுத்து உள்ள ஒரு கிராமத்தில் வசித்து வருபவர். அவருக்கு வயது 45... எனது தந்தையின் "சிறு" வயது நண்பர். ஆனால் அவருக்கும் என் அப்பாவுக்கும் இருந்த தொடர்பு சிறு வயதிலேயே துண்டித்து விட்டது. ஆனால் இப்பொழுது எப்படியோ என் தந்தையின் முகவரியைத் தெரிந்துக் கொண்டு தொடர்பு கொண்டார். என் தந்தையும் அவரைக் குடும்பத்துடன் வந்து பார்ப்பதாக வாக்குறுதி அளித்தார். நாங்கள் செல்ல வேண்டிய நாளும் வந்தது. அது நடந்தது ஒரு ஜூன் மாதம். நாங்கள் காரில் சென்னையிலிருந்து காலையில் புறப்பட்டு சென்றோம். நான் அவரையும் கண்டது இல்லை. அவர் வீட்டில் யாரையும் கண்டதில்லை. அவருக்கு இரண்டு மகன்கள் இருப்பதாக என் தந்தை கூறியுள்ளார். அவர்கள் இருவரும் சைணிக் பள்ளியில் படித்து வருகின்றனர். நல்ல வெதர்... சென்னையை விட்டு எங்கு சென்றாலும் நல்ல வெதர் தான் . மே, ஜூன் மாத வெயிலுக்கு பிறகு குளிர் காற்றைச் சுவாசிக்க முடிந்தது. அந்த வெதர் என் என்னவனைத் தூங்க விடாமல் இம்சித்துக் கொண்டிருந்தது. அவன் விறைத்துக் கொன்டே இருந்தான். ஒரு வழியாக அந்த கிராமம் வந்தது. நாங்கள் அங்கு வந்து சேர இரவு ஏழு மணி ஆகிவிட்டது. அவர் முகவரி தெரிந்தும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அது ஒரு சிறு கிராமம் என்பதால் ரொம்ப நேரம் காரில் விசாரித்து செல்ல முடியவில்லை. காரை நிறுத்திவிட்டு, ஒரு பெரியவரை விசாரித்தோம். 'சார்! அந்த வீடுங்க!' என்று 5 எண் என்று எழுதப்பட்ட வீட்டைக் காட்டினார். அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு அவர் காட்டிய வீட்டின் கதவை தட்டினோம். நல்ல பெரிய, பழங்காலத்து கதவு. கை தான் வலித்தது, தட்டி, தட்டி..! நல்ல வேளையா தொப்பையும் தொந்தியுமாய் ஒருவர் கதவை திறக்க, அவர் தான் வீரபத்திரன் என்று என் அப்பா என்னிடம் கூறிவிட்டு இருவரும் கட்டிக் கொண்டனர். அப்பொழுது தான் பார்த்தேன். அவர் பின்,ஒரு 25-30 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண் நின்று கொண்டிருந்தார். இது இவரது மகளா? இவருக்குத்தான் மகளே இல்லையே!!! அல்லது இவர் தங்கையா? என்று பல கேள்விகள் என் மனதில் எழ, வீரபத்திரன் 'இவ தான் என் பொண்டாட்டி' என்று ஒரு குண்டு தூக்கி போட்டார். எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம்! பொறாமை!! அதிர்ச்சி!!! இவருக்கு இப்படி ஒரு பொண்டாட்டியா? என்று..! வீட்டினுள்ளே நுழைந்தோம். அது ஒரு டிப்பிகல் (typical) 'அந்த' காலத்து வீடு. வெளியில் திண்ணை, உள்ளே ஒரு முட்டம், அதை சுற்றி பெரிய தூண்கள். தூண்களைச் சுற்றி இரு படுக்கை அறைகள், ஒரு பூஜை அறை, ஒரு சமையலறை, ஒரு ஹால், ஒரு பாத்ரூம் / டாய்லெட் என இருந்தது. அவர் மனைவி என்று கூறப்படுப் (அதை என்னால் இன்றும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை) அவர் பெயர் கீதா. வீட்டில் அவர்களைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. பசங்க வெளியூரில் படிப்பதால் இவருக்கு அவர்; அவருக்கு இவர் என்று காலத்தைப் போக்கிக் கொண்டு வாழ்கின்றனர். அவர்களை அங்கிள், ஆண்ட்டி என்று தான் அழைத்தேன் (அப்படித்தான் அழைத்தாக வேண்டும், வேறு வழி இல்லை). கீதாவை ஒவ்வொரு முறை 'ஆண்ட்டி' என அழைக்கும் போதும் என் மனதில் ஒரு நெருடல். எனக்கோ வயது 22, இவரோ பார்ப்பதற்கு 30 வயதிற்குள் தான் இருக்கிறாள். எப்படி 'ஆண்ட்டி' என கூப்பிடுவது? என்பதனால் தயங்கி தயங்கியே கூப்பிட்டேன். நான் அப்படி யோசித்து யோசித்து 'ஆஆஆஆஆண்ட்டி' என கூப்பிடும் போதெல்லாம் அவர் சிரித்துக் கொள்வார். எனக்கு அவர் ஏன் சிரிக்கிறார் என புரியவில்லை. என் அம்மா அவருக்கு ஏதோ கிச்சனில் உதவி செய்து கொண்டிருந்தார். என் அப்பாவும் வீரபத்திரனும் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். நான் ஹாலில் ஒரு இடத்தில் சரியாக கீதா என் பார்வைக்கு தெரியும் படி உட்கார்ந்து டி.வி. பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கீதா ஆண்ட்டி... (மன்னிக்கவும்... கீதா என்றே கூற விரும்புகிறேன்). கீதாவுக்கு அழகிய வட்ட முகம். மாநிறம் தான்... ஆனால் என்னை'யும்' (நான் சற்று அழகாகவும், உடற் பயிற்சி செய்து சிக்கென்று இருப்பேன். நான் சைட் அடிக்கும் போது அவர்களிடம் இருந்து நல்ல ரெஸ்பான்ஸ் இருக்கும். எனவே தான் என்னை'யும்' என்றேன்). கவர்ந்திழுக்கும் வசீகர நிறம். கண்கள்... ஆஹா! அவர் முகத்தில் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. மை வேறு என்னை கிறங்கடித்துக் கொண்டிருக்க, ஐயோ...! என்னை (என்னவனை) அடக்கிக் கொள்ள முடியவில்லை. உதடுகள் இரண்டும் பழாச்சுளை போன்றே இருந்தது. பின்புறங்கள் 'கவுத்து வைத்த கூடை' போன்று இருக்கும். அளவான் இடை, அழகான மார்புப் பகுதி. மொத்தத்தில் 'கும் கும்முன்னு' இருப்பார். ஏதோ ஒரு நடிகையை நினைவு படுத்திக் கொண்டே இருந்தார். அவர் ஒரு பச்சை கலர் சேலையும் லைட் கலர் ஜாக்கெட்டும் அணிந்திருந்தார். ஜாக்கெட் தோள்களையும், கைகளையும் கவ்விக் கொண்டு இருந்தது. கிழிந்து விடுமோ (விட்டால் நல்லது தான்) என்றே தோன்றியது. அவர் இடியாப்பம் பிழிந்து கொண்டிருந்தார். கைகளை சற்று தூக்கித்தான் அதை பிழிய முடியும். அப்போது தான் கண்டேன்... யப்பா..! ஒரு டம்பிள்ஸை (dumbles) நெஞ்சில் வைத்தாற் போன்று இருந்தது. அவர் சேலைக்குள் 'அவ்வளவு' பெரிய மலைக் குன்றுகள் இருக்கும் என நான் எதிர் பார்க்கவில்லை. எனினும் கிடைத்த காட்சியை மிஸ் பண்ண விரும்பவில்லை. கண் கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் பொதுவாக சீக்கிரம் தூங்கும் பழக்கம் கொண்டதால், இரவு எட்டு மணிக்கே சாப்பிட அழைத்தார் கீதா. டைனிங் டேபிளில் தான் சாப்பிட அழைத்தார்கள். கிராமமாச்சே... எப்படி இதில் உட்கார்ந்து சாப்பிட கூப்பிடுகிறார்கள் என எனக்கு சற்றே ஆச்சரியமாக இருந்தது. சாப்பிடும் போது எனக்கு அருகில் நின்ற படியே அனைவருக்கும் வேண்டியவற்றை பரிமாறிக் கொண்டிருந்தார் கீதா. சற்று கிளுகிளுப்பாக இருக்க, முடிந்த வரை என்னை உரசும்படி கைகளை உயர்த்திக் கொண்டு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அவரும் அவ்வப்போது என் தோளிலும், கைகளிலும் உரசிக் கொண்டே பரிமாறினார். ஆனால் அவருக்கு அதில் ஏதும் காம உணர்வு இருந்ததாக தெரியவில்லை. ஒருவழியாக சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு, அனைவரும் மாடியில் தூங்கச் செல்ல முடிவு செய்தனர். அப்படியே தூக்கம் வரும் வரை அரட்டை அடித்துக் கொள்ளலாம் என்றும் தான். ஜிலு ஜிலுவென காற்று அடித்துக் கொண்டிருந்ததால் தனக்கு ஏற்கனவே லேசாக ஜலதோஷம் இருப்பதால் ஆண்ட்டி கீழேயே படுப்பதாகக் கூறினார். நானும் எப்படியாவது கீழேயே படுக்க வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு ப்ளான் செய்தேன். அவர்கள் வீட்டில் நிறைய வார புத்தகங்கள் வாங்குவார்கள் போலிருந்தது. எனவே கொஞ்சம் புக்ஸ் படித்துவிட்டு நான் சிறிது நேரம் கழித்து மேலே வருவதாகவும், ஏனென்றால் மேலே விளக்கு இல்லை என்றும் சாக்கு கூறினேன். இதை அனைவரும் ஏற்றுக் கொண்டனர். எனக்கோ பெரிய சாதனை செய்த உணர்வு. எப்படியோ நானும் என் 'நினைவு' தேவதையும் (இவர் என் கனவு தேவதை அல்லவே) கீழே தங்கினோம். அடுத்து என்ன செய்வது என்று யோசித்துக் கொண்டே ஒரு பெட்ரூமுக்குள் சென்றேன். லைட்டை ஆன் செய்தேன். பக்கத்தில் இருந்த ஒரு குமுதத்தை எடுத்து படிக்க ஆரம்பித்தேன். அப்படியே வெளியே கீதா என்ன செய்கிறார் என நோட்டம் விட்டேன். அவர் கிச்சனில் இருந்து வெளியே வந்து நேராக என் ரூமை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருந்தார். எனக்கோ இன்று என் காட்டில் மழை என்று நினைத்து, 'என்ன ஆண்ட்டி?' என்றேன். 'இல்லப்பா ராத்திரி தாகம் எடுத்துச்சுன்னா...' என்று கூறி ஒரு தண்ணீர் சொம்பை என்னிடம் கொடுத்தார். எனக்கு மிகுந்த ஏமாற்றமாக போய்விட்டது. அதைவிட ஏமாற்றம் என் ரூமிலிருந்து பக்கத்தில் இருந்த இன்னொரு (தன்னோட) ரூமுக்கு சென்று விட்டார். போய் விளக்கையும் அணைத்து விட்டார். எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. இன்னொரு ப்ளான் போட்டேன். ஒரு 5 நிமிடம் இடைவேளி விட்டேன். நான் இருந்த ரூமில் ட்யூப் லைட்டை ஆஃப் செய்தேன். மேலே ஏறி ஸ்டார்ட்டரை லேசாக திறுகிவிட்டு மறுபடியும் ஆன் செய்தேன். இப்போது ட்யூப்லைட் விட்டு விட்டு எறிந்தது. முட்டத்தில் வெளிச்சம் விட்டு விட்டு அணைவதால் எழுந்த ஆண்ட்டி, 'என்னப்பா ஆச்சு' என்றார். 'ஆண்ட்டி! ட்யூப்லைட் ப்ராப்ளம் பண்ணுது' என்றேன். 'சரி. ஆஃப் பண்ணிட்டு தூங்கு' என்றார். 'இல்ல... தூக்கம் வர மாட்டேங்கிறது. குமுதம் படிச்சிட்டு இருந்தேன். அப்ப தான் இந்த ப்ராப்ளம்' என்றேன். 'ஓ... சரி என் ரூமுக்கு வந்து 'படி' எனக்கு ஒண்ணும் ப்ராப்ளம் இல்ல' என்றார். 'இல்லலலலலல...' என்று இழுத்தேன். 'கூச்சப்படாம வா' என்றார். இதையே நான் நல்ல ஹிண்ட்டாக எடுத்துக் கொண்டேன். 'சரி ஆண்ட்டி' என்று கூறிவிட்டு மின்னிய வெளிச்சத்தை முற்றிலும் அணைத்தேன். குமுதத்தை எடுத்துக் கொண்டு அவர் ரூமிற்கு கனவுகளோடு புறப்பட்டேன். குமுதம் ஏன் எடுத்துக் கொண்டு சென்றேன் என்றால், அதில் 'அந்தரங்கம்' என்று, ஒரு தொடரை ஷாலினி என்பவர் எழுதி வருகிறார். அதில் யப்பப்பா...! நான் கேள்விப்படாத பல செக்ஸ் நுணுக்கங்களையும், எப்படியெல்லம் இன்பம் கொடுப்பது / பெறுவது என்று அவர் அவருக்கே உரிய 'ஓப்பன்' பாணியில் கூறும் போது யாராவது கிடைக்க மாட்டாங்களா என்று என்று மனது ஏங்கும். ஆனால் இம்முறை குமுதமும், ஒரு நாட்டுக் கட்டையும் எனக்கு கிடைத்திருக்கிறது என்று எண்ணிக் கொண்டே அவர் ரூமிற்கு சென்று லைட்டை ஆன் செய்தேன். அங்கு அவர் இருந்த கோலம்... அவர் படுக்கையின் ஒரு பக்கத்தில் பக்கவாக்கில் படுத்துக் கொண்டு இருந்தார். கால்களை மடக்கி இருந்ததினால் அவர் சேலை முட்டி வரை தூக்கி அவர் 'வழுவழுப்பான' கனுக்கால்களை எனக்கு காட்டியது. என் என்னவன் குதூகலித்துக் கொண்டிருந்தான். அவர் முந்தானை வலது மார்பை மறைக்க மறந்து விலகி இருந்தது. அவர் பக்கவாக்கில் படுத்திருந்ததால் அவர் பின்புறங்கள் இடுப்பு, முதுகு என ஒரு "U" வடிவில் தெரிந்தது. 'அந்த' தேங்காய் மார்பு என்னை வேகப் படுத்தியது. 'ஆண்ட்டி தூங்கிட்டீங்களா?' என்று கேட்டுக் கொண்டே படுக்கையின் இன்னொரு புறத்தில் நான் படுத்துக் கொண்டேன். அவர் கண்களை திறந்து 'ஒரே அசதியா இருக்குப்பா, அதான், நீ புக் படி' என்று கூறி மறுபடியும் கண்களை மூடிக் கொண்டார். ஒரு கை தலைக்கு அருகிலும் மற்றொரு கை எனக்கு மிக அருகிலும் இருந்தது. நைஸாக கை விரல்களின் மேல் என் முதுகு படுமாறு படுத்துக் கொண்டேன். நான் மல்லாக்க படுத்துக் கொண்டு குமுதத்தில் என் ஃபேவரைட் (அந்தரங்கம்) பகுதியை தைரியமாக திறந்தேன். ஓரக் கண்ணால் அவர் முகத்தைப் பார்த்தேன். அவர் கண்கள் இன்னமும் மூடியே இருந்தது. எனக்கு வலது புறம் அவர் படுத்திருக்க, என் இடது கையால் புத்தகத்தை பிடித்துக் கொண்டு வலது கையால் அவரது அழகிய மிருதுவான கையை வருட ஆரம்பித்தேன். அவர் கண்களை சடாரென திறந்தார். நான் பட்டென்று கையை எடுத்தேன். குமுதம் நிலை தடுமாறி எங்கள் இருவருக்கிடையே விழுந்தது. 'அந்தரங்கம்' நடு பக்கத்திற்கு அடுத்த பக்கத்தில் இருந்ததால் அந்த பக்கம் நன்கு விரிய, 'அந்தரங்கம்' அவர் கண்களில் பட்டு ஒரு அதிர்ச்சி அவர் முகத்தில் காணப்பட்டது. 'இதையா படிக்கிற?' அதுக்கு எதுக்கு லைட்?' என்று ஒரு பயங்கர கேள்வி கேட்க நான் திக்கு முக்காடிப் போனேன். 'என்ன ஆண்ட்டி சொல்றீங்க?' என்றேன். 'என்ன புரியாத மாதிரி கேக்குற?' என்றார். 'இல்ல ஆண்ட்டி நிஜமாகவே புரியல' என்றேன் விடாப்பிடியாக. 'அப்படியா? சரி... நீ தூங்கு' என்றார். ஐயையோ...! இது என்ன புது திருப்பம்? ராங் ரூட்ல போகுதேன்னு, 'சாரி ஆண்ட்டி, நல்லாவே புரியுது' என்றேன் சற்றே தயங்கியவாறு..! 'ஆஆங்... அது நல்லது. இப்ப உனக்கு என்ன வேணும்?' 'உங்களுக்கு எதாவது வேணும்னா அது எனக்கும் வேணும்னு' ஒரு கண்டிஷன் போட்டேன். 'அதான் நான் சரண்டர் ஆகிட்டேனே, இன்னைக்கு எல்லாம் உண்டு' என்றார். கொஞ்சம் தைரியத்தை வர வழைத்துக் கொண்டு... 'அங்கிள் உங்களுக்கு வேணுங்கறத தரதில்லையா?' என்று கேட்டுக் கொண்டே அவர் கன்னங்களை வருடினேன். 'ஆமா... அவரும் அவர் தொப்பையும்... பல வருஷமா எனக்கு அந்த சுகத்த தரவே மறந்துட்டார். எப்ப பார்த்தாலும் தோட்டம் தொரவுன்னு கிடப்பார். வீட்ல உள்ள நிலத்த உழுது, விளைவிச்சு, அறுவடை பண்ண மறந்துட்டார். அவர விட பத்து வயசு கம்மி எனக்கு... அவருக்கு எல்லாம் சீக்கிரமே முடிஞ்சிடுச்சு போலிருக்கு..! என்ன பத்தி அவருக்கு ஒரு கவலையும் இல்ல... அதான் இப்ப உன் கிட்ட அந்த சுகம் கிடைக்கும்னு வெக்கங் கெட்டு கிடக்கிறேன்' என்று சற்று ஆதங்கத்துடன், மேலேயே பார்த்தவாறு புலம்ப அவர் கண்களிலிருந்து நீர் அவர் காதோர முடிகளை நனைத்துக் கொண்டிருந்தது. எனக்கு அவர் மேல் இருந்த காம வெறி போய், ஒரு வித அனுதாபமும் பாசமும் வந்தது. அவர் கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டு, அவர் வேதனைகளை உச்சரித்துக் கொண்டிருந்த உதடுகளைக் கவ்வினேன்.
என்னை சடாரென அவரை விட்டு விலக்கி 'என்ன அவ்வளவு அவசரம்?' என்றார். எனக்கு மிகுந்த அவமானமாக போய் விட்டது. நானும் விலகி விட்டேன். 'நீங்க தானே என்னிடம் சரண்டர் ஆகிவிட்டேன் என்று கூறினீங்க' என்று ஒன்றும் புரியாமல் வினவினேன். 'இல்லடா, அவர் என்னைக் கவனிச்சுக்கல தான். ஆனா அதுக்காக இப்படி அசிங்கமா நடந்துக்கனுமா? நீ நாளைக்கு போயிடுவே. அதுக்கப்புறம் இந்த சம்பவத்தையே நினைச்சு மனசு கஷ்டப்படும். அவர பார்க்கும் போதெல்லாம் மனசுக்குள்ளார உறுத்தும். அதான் யோசிக்கிறேன்' என்றார். அதில் எனக்கு ஒரு நியாயம் தெரிந்தது. ஆனால் அதையெல்லாம் கேட்கக்கூடிய நிலையில் நானும் இல்லை; என்னுடைய 'அது'வும் இல்லை. 'சரி. உடலுறவைத்தவிற மத்ததையாவது செய்யலாம்' என்றேன். 'என்னடா சொல்றே' 'என்னோடத உங்களொடதுல விடுறத தவிற மத்ததையாவது செய்யாலாமே' என்றேன் கெஞ்சலாக. 'அதுல என்ன டா வித்தியாசம். வேற என்ன இருக்கு பண்ண?' 'நிறைய இருக்கு ஆண்ட்டி' 'எனக்கும் உன்ன பார்த்ததிலேர்ந்து ஆசை தான். உன் வெற்று மார்பும், பரந்த முதுகும், குறும்பு முகமும் என்னை ரொம்பவே கவர்ந்திடுச்சு டா. ஆனா முன்னாடியே நான் சொன்ன மாதிரி அந்த தர்மசங்கடமான நிலைமையை நினைச்சா தான் தயக்கமா இருக்கு' இவரை விட்டால் பேசியே நேரத்தை வீனடித்து விடுவார் என்று 'கொஞ்சம் இருங்க... உங்க தயக்கத்த போக்கிடுறேன்' என்று கூறியவாறு அவர் பெண்மையில் முகத்தைப் புதைத்தேன். இதை கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்காத அவர் "டேய், இப்படியா பண்றது... இது ரொம்ப தப்பு' என்று என்னைத் தள்ள முயன்றார். நான் அவர் இரு கைகளையும் என் கைகளால் கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டு, அவர் மேல் ஏறி படர்ந்தேன். அவர் கால்களை என் கால்களால் வைத்து அமுக்க அவர் சற்று அமைதியானார். அவர் கைகள் தான் இப்போது என் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்ததன. பிறகு இடைவேளியே தராமல் என் முகத்தை அவர் முகத்தோடு வைத்து, அவர் இதழ்களைச் சுவைக்கத் தொடங்கினேன். அவர் இதழ்களின் சுவையில் லயித்துப் போன நான் என்னையே மறந்து அவர் மார்பின் மீது என் முழு பாரத்தையும் இறக்கினேன். அப்பப்பா... என்ன ஒரு இன்பம்..! என் கைகளை விடுவித்து என்னை இன்னமும் தன் மீது அழுத்தி என் முதுகை கிடுக்கிப் பிடி பிடித்துக் கொண்டார். நான் என் இரு கரங்களாலும் அவர் தலையை தூக்கி அவர் தலையை இன்னமும் என்னோடு இழுத்தேன். கால்கள் கீழே வேலை செய்து கொண்டு இருந்தன. மெதுவாக அவர் இதழ்களை விட்டு என் வாயை எடுத்தேன். அவர் மிகுந்த ஏமாற்றத்துடன் என்னை நோக்கினார். முகம் முழுக்க வேர்வை, கண்களில் காம ஏக்கம். இதழ்கள் கூப்பியபடியே இருந்தது. 'ஏன் எடுத்துட்ட?' என்று அவர் கேட்டது தான் தாமதம். உடனே, அவர் வாயினுள் நான் நாவை விட்டு அவர் நாவை எட்டிப் பிடித்தேன். என்ன ஒரு சுவை..! நாவோடு நா உரசியதும் என்னுள் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல் இருந்தது. அவரும் என்னையே மிஞ்சும் அளவுக்கு நல்ல ஈடு கொடுத்தார். மெல்ல என் ஆண்மையில் தன் கைகளை கொண்டு சென்றார். அது ஏற்கனவே புடைத்துக் கொண்டு அவர் பெண்மையில் மோதிக் கொண்டிருந்தது. அதை லாவகமாக பிடித்தார். நான் லுங்கி கட்டி இருந்ததால் அவருக்கு ஈசியாக போய்விட்டது. அவரைக் கண்டு வெட்கத்துடன் சிரித்தேன். அதையும் அவர் ரசித்தவாறு 'என்ன இன்னமும் எதையும் அனுபவிக்காம இருக்க? நிறைய இருக்குன்னு சொன்ன? என்ன ஆச்சு?' என்றார். எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது. உடனே அவர் மார்பை மறைத்திருந்த சேலையை இழுத்து விட்டு, ஜாக்கெட்டை கழற்ற ஆரம்பித்தேன். உடனே தன் கைகளை என் ஆண்மையிலிருந்து எடுத்து எனக்கு அவர் ஜாக்கெட்டைக் கழற்ற உதவி செய்தார். அவர் உள்ளே ஒரு வெள்ளை ப்ரா அணிந்திருந்தார். அதில் அவர் முலை குத்திட்டு நின்று கொண்டிருக்க, அதை அவிழ்த்து எறிந்து உள்ளே பார்த்தேன். இதுவரை நேரில் காணாத 'இன்பக் குவியல்' ரொம்ப எரெக்டா நின்று கொண்டிருந்தன. ஒன்றின் மேல் நான் என் நாவை வைத்து சுழற்ற ஆரம்பித்தேன். அப்படியே மேலே நோக்கினால் அவர் 'அங்கு' ஷேவ் செய்யவே இல்லை. என் இரண்டு கைகளையும் அவர் அக்குள்களில் வைத்து அதில் அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்த முடிகளை நிமிட்டிக் கொண்டிருந்தேன். அவர் கூச்சத்தால் உடம்பை வளைக்க, என் ஆண்மையை வைத்து அவர் பெண்மை மேல் அழுத்தினேன். 'ஐயோ... முடியல டா! தயவு செஞ்சு என்னை விட்டுடு... இனியும் தாங்காது' என்றார். 'இல்ல ஆண்ட்டி! இது வரை அதில் எனக்கு அனுபவம் இல்லை. இந்த வாய்ப்பை நான் விடுறதா இல்லை' என்று கூறிக் கொண்டே அவர் பெண்மையில் மேலும் குத்தினேன். ஆனால் இன்னமும் அவர் சேலை அவிழ்க்கப் படவில்லை. அவர் இந்த இன்பத்தைத் தாங்க முடியாமல் இதழ்களைத் தன் பற்களால் கடித்துக் கொண்டே என்னை விலக்கவா? அணைக்கவா? என்று புரியாமல் தடுமாறிக் கொண்டிருந்தார். அப்போது..... ‘டேய் விஜயா, தம்பி டேய்’ [விஜயகுமார் என்ற என்னை விஜயா/தம்பி என்றே அழைபார்கள்] என்ற என் அம்மாவின் குரல் மாடியிலிருந்து கேட்கவும். கீதாவின் செவ்விதழில் என்னிதழை வைத்து அவர்கள் எச்சிலை செந்தேனாட்டம் எண்ணி உறிஞ்சிக் கொண்டிருந்த எனக்கு பக்குன்னு ஆக, ஒட்டி உறவாடி காம களிப்பில் திளைத்திருந்த இருவர் உதடுகளை பிரிக்க மனசில்லாமல் பிரித்து. ‘என்னம்மா’ என்று கேட்கவும். ‘தம்பி விஜயா நம்ம பேக்குல இருக்குர அமிர்தாஞ்சன் பாட்ல கொஞ்சம் எடுத்துட்டு வாப்பா’ என்று அவர்கள் கூறவும். ‘தோ எடுத்திட்டு வர்ரேம்மா’ என்றேன். அதுவரை கீதாவின் மேல் குப்புர படர்ந்து கிடந்த என்னை, பட்டென்று புரட்டி விட்டு விசுக்கென்று எழுந்து அமர்ந்த கீதா, கலைந்திருந்த தனது உடைகளை சரி செய்து கொண்டே. ‘கண்ணு நீ மேலே போய்ட்டு வந்து ஓரூமிலேயே படுத்துக்க’ என்று கீதா கூறவும். பாவாடை சேலைக்கு மேலாலேயே கீதாவின் தாழியை என்னோட மத்தால் கடைஞ்சி ஓலாட்டத்துக்கு அவர்களை மசிய வக்கிர நேரத்துல இந்த அம்மா இப்படி சிவ பூஜையில் கரடி நுழைஞ்ச கதையா கூப்பிட்டு, வெண்ணை திரண்டு வரும் நேரத்துல தாழி ஒடைஞ்ச கதையாட்டம் கெடுத்துட்டாங்களே. நான் நினைத்த படி அவர்களை ஓக்க முடிய வில்லையே என்ற ஏக்கத்துடன அவுங்களை பாக்கவும். என்னோட ஏக்கத்தையும் ஏமாற்றத்தையும் புரிந்து கொண்டவர்களாட்டம். ‘அதான் ரெண்டு பேரோட எண்ணமும் என்னாங்குரது தெரிஞ்சி போச்சுதே, கவல படாம மேலே போடா செல்லம், பொறவு சமயம் கெடைக்கும் போது ஒயேக்கத்த தீத்துக்கலாம்’ என்று கீதா கூறவும். மனசில்லாமலேயே நான் அவர்கள் ரூமை விட்டு வெளிய வந்தவுடன் அவர் கதவை சாத்தி உள்பக்கமாக தாழிட்டுக் கொண்டது என்னவோ செய்த்து என் மனதை. ரூமுக்குள் நடந்த காம சேட்டையால் விரைத்த என் தம்பியோட விரைப்பை தணிக்க இடைஞ்சலாயிருந்த அம்மாவை மனசுக்குள்ளார சபிச்சிக்கிட்டே, பேக்க தொரந்து அமிர்தாஞ்சன் பாட்ல எடுத்துக் கிட்டு மாடிக்கு போய். ‘இந்தாங்கம்மா’ என்று சற்று எரிச்சலுடனே கொடுக்க.